4.38 Ang euthanasia ba ay palaging mali?

The fifth commandment forbids as gravely contrary to the moral law:

• direct and intentional murder and cooperation in it;
• direct abortion, willed as an end or as means, as well as cooperation in it. Attached to this sin is the penalty of excommunication because, from the moment of his or her conception, the human being must be absolutely respected and protected in his integrity;
• direct euthanasia which consists in putting an end to the life of the handicapped, the sick, or those near death by an act or by the omission of a required action;
• suicide and voluntary cooperation in it, insofar as it is a grave offense against the just love of God, of self, and of neighbor. One’s responsibility may be aggravated by the scandal given; one who is psychologically disturbed or is experiencing grave fear may have diminished responsibility. [CCCC 470]

When death is considered imminent the ordinary care owed to a sick person cannot be legitimately interrupted. However, it is legitimate to use pain-killers which do not aim at in death and to refuse “over-zealous treatment”, that is the utilization of disproportionate medical procedures without reasonable hope of a positive outcome. [CCCC 471]

Ang aktibong pagsasagawa ng kamatayan ay palaging lumalabag sa utos na "Huwag kang papatay" (Ex 20:13). Sa kabaligtaran, ang pananatili sa tabi ng isang taong namamatay ay isa pa ngang atas ng pagiging makatao.

Ang mga terminong active euthanasia at passive euthanasia ay madalas nililito ang mga debate. Ito talaga ay may kinalaman sa kung pinapatay mo ang isang namamatay na tao o hinahayaan mo siyang mamatay.

Ang sinumang tumutulong sa tao na mamatay sa kahulugan ng tinatawag na active euthanasia (aktibong pagpatay dahil sa awa) ay lumalabag sa Ikalimang Utos; samantalang ang sinumang tumutulong sa isang namamatay na tao sa kahulugan ng tinatawag na passive euthanasia ay sumusunod sa utos ng pagkakawanggawa (utos na mahalin ang kapwa). Ibig sabihin nito na sa nakikitang nalalapit na kamatayan ng pasyente, hindi na ito ginagamitan ng hindi pangkaraniwan at mahal na mga medikal na hakbang na hindi magdudulot ng inaasahang resulta. Ang pagdesisyon para rito ay kailangang matukoy nang maaga galing sa pasyente mismo. Kung hindi na niya ito magagawa, dapat tuparin ng isang awtorisadong kinatawan ang ipinahayag na hiling o malamang na kalooban ng namamatay na tao. Ang pag-aalaga ng isang namamatay na tao ay hinding-hindi dapat itigil; ito ay isang atas ng kawanggawa at awa. Sa gayon ay magiging lehitimo at may pananaw sa dignidad ng tao ang paggamit ng mga gamot na nakakapawi ng sakit, kahit nanganganib na paikliin nito ang buhay ng pasyente. Mahalaga na sa paggamit nito, hindi hinahangad ang kamatayan bilang isang layunin o isang paraan. [Youcat 382]