3.25 Ano ang ibig sabihin ng mga galaw, palatandaan, at mga kulay?
Sa liturhiya gumagawa tayo ng iba’t-ibang postura: nakatayo, nakayuko, nakaupo, nakaluhod ... Ito ay magkakaibang paraan ng aktibong pakikilahok sa liturhiya. Halimbawa, kapag nagdarasal tayo, tinitiklop natin ang ating mga kamay at hindi ito ginagamit para sa anupaman.
Ang limang Kulay ng Liturhiya na ginagamit sa pananamit ng pari at sa dekorasyon ng dambana ay puti, pula, lila, itim at berde. Ang bawat kulay ay naiugnay sa mga tiyak na pagdiriwang ng liturhiya o isang tukoy na panahon ng Kalendaryo ng Liturhiya.
Paano ipinagdiriwang ang liturhiya?
Ang pagdiriwang ng liturhiya ay may mga palatandaan at mga simbolo na ang kahulugan ay nakaugat sa paglikha at sa kultura ng tao. Ito ay itinakda ng mga pangyayari sa Lumang Tipan at lubusang isiniwalat sa Persona at gawain ni Kristo. [CCCC 236]
Saan nanggagaling ang mga tanda ng sakramento?
Ang ilan ay nagmumula sa nilalang na mga bagay (liwanag, tubig, apoy, tinapay, alak, langis); ang iba naman ay nagmumula sa buhay panlipunan (paghuhugas, paghaluin, pagbubulag ng tinapay). Ang iba pa ay nagmumula sa kasaysayan ng kaligtasan sa Lumang Tipan (ang mga ritwal ng Paskuwa, ang mga hain, ang paglalagay ng mga kamay, ang mga pag-aalay). Ang mga palatandaan na ito, na ang ilan sa mga ito ay mga tuntunin at di-nababago, ay kinuha ni Kristo at ginawang mga tagapagdala ng kaniyang pagliligtas at pagpapabanal na pagkilos. [CCCC 237]
Bakit mayroong napakaraming tanda at simbolo sa banal na Misa?
Alam ng Diyos na tayong mga tao ay hindi lamang espirituwal kundi pisikal na nilalang din; kailangan natin ng mga tanda at simbolo upang makilala at pangalanan ang espirituwal o panloob na mga katotohanan.
Maging pulang rosas, singsing sa kasal, itim na damit, graffiti o laso para sa AIDS - palagi nating ipinapahayag ang panloob na mga katotohanan sa pamamagitan ng tanda at kaagad din tayong naiintindihan. Ang Diyos na naging tao ay nagkaloob sa atin ng mga tanda ng tao, kung saan Siya ay buhay at gumagawa sa piling natin: tinapay at alak, ang tubig sa binyag, ang pagpapahid sa Espiritu Santo. Ang ating pagtugon sa mga itinalaga ni Kristo na banal na mga tanda ng Diyos ay kinabibilangan ng tanda ng pagkamangha: sa pagluhod, pagtayo sa pakikinig ng Ebanghelyo, sa pagyuko, sa pagtiklop ng ating mga kamay sa panalangin. At gaya ng sa isang kasal, nilalagyan din natin ng palamuti ang lugar ng presensya ng Diyos ng kung ano mang pinakamagandang mayroon tayo: mga bulaklak, kandila at musika. Gayunpaman, kung minsan, ang mga palatandaan ay nangangailangan ng mga makahulugang salita. [Youcat 181]
Bakit kailangan nating humingi sa Diyos?
Alam ng Diyos na lubusang nakakakilala sa atin, kung ano ang kailangan natin. Gayunpaman, nais ng Diyos na "humingi" tayo: na sa paghihirap ng ating buhay, sa Kanya tayo bumaling, sa Kanya dumaing, magsumamo, magsumbong, manawagan, at kahit na makipagtunggali sa Kanya sa panalangin.
Totoong hindi kailangan ng Diyos ang ating mga kahilingan upang tulungan tayo. Para sa ating kapakanan na dapat tayo maging mga nananawagan. Ang sinumang hindi humihingi at ayaw humingi ay sinasarahan ang kanyang sarili. Tanging ang taong humihingi ang nagbubukas ng sarili at bumabaling sa may-akda ng lahat ng mabuti. Ang sinumang humihingi ay bumabalik pauwi sa Diyos. Kaya ang panalangin ng pagsusumamo ay naglalagay sa tao sa tamang pakikipag-ugnayan sa Diyos, na gumagalang sa ating kalayaan. [Youcat 486]
Kung ang Advent ay ang kagalingan ng panahon na nag-anyaya sa atin na umasa sa Diyos-Na-Darating, binabago sa atin ng Kuwaresma ang pag-asa sa Isa na nagpasa sa atin mula sa kamatayan patungo sa buhay. Parehas ang mga panahon ng paglilinis - ipinahiwatig din ito ng liturhikal na kulay na magkatulad sila - ngunit sa isang espesyal na paraan ng Kuwaresma, na ganap na nakatuon sa misteryo ng Pagtubos, ay tinukoy na "landas ng tunay na pagbabago". [Pope Benedict XVI, Homily on Ash Wednesday, 6 Feb. 2008]
