3.24 Ano ang Liturhiya?

Ang → Liturhiya ang opisyal na pagsamba ng → Simbahan.

Ang → Liturhiya ay hindi isang pangyayari na nabubuhay sa mga mabubuting ideya at mahusay na mga awitin. Ang ginagawa at iniimbento ng tao ay hindi Liturhiya. Ito ay tila buhay at lumago sa pananampalataya ng nakaraang mga siglo. Ang pagsamba sa Diyos ay isang banal at kapanapanabik kapag nararamdaman ng tao na ang Diyos mismo ang naririyan sa ilalim ng banal na mga tanda at sa mga panalanging itinatangi at kadalasang matagal na matagal na. [Youcat 167]

Una sa lahat, ang → Liturhiya ay palaging pakikipag-isa kay Jesukristo. Ang bawat Liturhiya, hindi lamang ang pagdiriwang ng Eukaristiya, ay isang maliit na pagdiriwang ng pasko ng muling pagkabuhay. Ipinagdiriwang ni Jesus kasama natin ang pagdaan mula kamatayan patungo sa buhay at binubuksan ito.

Ang pinakamahalagang Misa sa mundo ay ang Misa ng Huling Hapunan kung saan nagdiwang si Jesus sa silid ng Huling Hapunan kasama ang Kanyang mga alagad noong gabi bago Siya mamatay. Inisip ng mga alagad na ipagdiriwang ni Jesus ang pagpapalaya sa Israel mula sa Ehipto. Ngunit ipinagdiwang ni Jesus ang pagpapalaya ng buong sangkatauhan mula sa kapangyarihan ng kamatayan. Noon sa Ehipto ay naligtas ng "dugo ng kordero" ang mga Israelita sa anghel ng kamatayan. Ngayon ay Siya ang naging kordero, at ang Kanyang dugo ang magliligtas sa sangkatauhan mula sa kamatayan. Kaya ang pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus ang katibayan na maaaring mamatay ang tao, ngunit kanyang makakamit ang buhay. Ito ang tunay na nilalaman ng bawat Kristiyanong pagsamba. Si Jesus mismo ang nagkumpara sa Kanyang pagkamatay at muling pagkabuhay sa pagpapalaya sa Israel mula sa pagkaalipin sa Ehipto. Kaya ang mapagligtas na epekto ng pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus ay itinalaga bilang misteryo ng paskuwa. Kahalintulad sa nagbibigay buhay na dugo ng kordero sa pag-alis ng mga Israelita sa Ehipto (Ex 12), si Jesus ang tunay na kordero ng paskuwa na nagligtas sa sangkatauhan mula sa kanyang pagkakapulupot sa kamatayan at kasalanan. [Youcat 171]

Ang pinakamalalim na pinagmulan ng → Liturhiya ay ang Diyos, kung saan mayroong walang hanggang, makalangit na kapistahan ng pag-ibig - ang kagalakan ng Ama, ng Anak at ng Espiritu Santo. Dahil ang Diyos ay pag-ibig, nais Niyang makibahagi tayo sa pista ng Kanyang kagalakan at pagkalooban tayo ng Kanyang → pagpapala.

Ang ating makalupang pagdiriwang ng Liturhiya ay dapat maging pagdiriwang na puno ng kagandahan at lakas: 1) Mga pagdiriwang ng Ama na lumikha sa atin - kaya gumaganap ng isang malaking papel ang mga kaloob ng lupa: tinapay, alak, langis at ilaw, amoy ng insenso, banal na musika at magagarang kulay. 2) Mga pagdiriwang ng Anak na nagligtas sa atin - kaya nagagalak tayo sa ating pagkakaligtas, muli tayong humihinga sa pagkikinig sa salita, lumalakas tayo sa pagkain ng Eukaristiyang kaloob. 3) Mga pagdiriwang ng Espiritu Santo na nabubuhay sa atin - kaya ang umaapaw na yaman ng kaginhawaan, kaalaman, tapang, lakas at → pagpapala na nagmumula sa mga banal na pagtitipon. [Youcat 170]

Sa pamamagitan ng liturhiya ang Ama ay pumupuno sa atin ng kanyang mga pagpapala sa Salita na naging laman na namatay at bumangon para sa atin at ibubuhos sa ating mga puso ang Banal na Espiritu. Kasabay nito, pinagpapala ng Iglesya ang Ama sa pamamagitan ng pagsamba, pagpuri, at pasasalamat at humihingi sa kaniya ng kaloob ng kaniyang Anak at ng Espiritu Santo. [CCCC 221]

Sa liturhiya ng Simbahan, ang misteryong pasko mismo ni Kristo ang ipinahihiwatig at ginagawang kasalukuyan. Sa pamamagitan ng pagbibigay ng Banal na Espiritu sa kanyang mga apostol ay ipinagkatiwala niya sa kanila at sa kanilang mga kahalili ang kapangyarihan na gawing kasalukuyan ang gawain ng kaligtasan sa pamamagitan ng Sakripisyo ng Eukaristiya at ng mga sakramento, kung saan siya mismo ay kumikilos upang maipahayag ang kanyang biyaya sa mga mananampalataya sa lahat ng panahon at lugar sa buong mundo. [CCCC 222]

Ang pinakamalapit na pakikipagtulungan ay nagaganap sa liturhiya sa pagitan ng Espiritu Santo at ng Simbahan. Inihahanda ng Banal na Espiritu ang Simbahan upang makilala ang kanyang Panginoon. Siya'y nagpapaalala at nagpapahayag kay Kristo sa pananampalataya ng kapisanan. Ginagawa niyang tunay na naroroon ang hiwaga ni Kristo. Pinagsama niya ang Simbahan sa buhay at misyon ni Cristo at ginagawang mabunga sa Simbahan ang kaloob ng pakikisama. [CCCC 223]