3.33 Gaano kahalaga ang Pagkabuhay? Ano ang “Urbi et Orbi”?
Sa Pagkabuhay ipinagdiriwang natin ang pinakamahalagang pangyayari ng pananampalatayang Kristiyano. Ang ipinagdiriwang natin sa panahon ng Pagkabuhay ay ang kakanyahan ng ating pagkakakilanlan bilang mga Kristiyano: si Hesus ay hindi lamang ipinanganak upang sabihin sa atin ang tungkol sa Diyos, ngunit siya rin ay handang magdusa at mamatay para sa atin.
Sa Pagkabuhay, ipinagdiriwang natin na si Hesus ay nabuhay mula sa pagkamatay kaya naging posible para sa atin ang mabuhay ng walang hanggan kasama ang Diyos sa langit. Sa umaga ng Linggo ng Pagkabuhay (kagaya ng Araw ng Pasko), ang Papa ay nagbabasbas sa siyudad ng Roma at ng mundo (‘Urbi et Orbi’) mula sa balkonahe ng St. Peter. Ang Eastertide (ang panahon ng Pagkabuhay) ay nagtatagal ng limampung araw (hangggang Pentekostes).
Ano ang gawain ni Cristo sa liturhiya?
Sa liturhiya ng simbahan, ito ay ang kanyang sariling misteryo ng Paschal na si Cristo ay nagpapahiwatig at gumagawa ng kasalukuyan. Sa pamamagitan ng pagbibigay ng Banal na Espiritu sa kanyang mga apostol ay ipinagkatiwala niya sa kanila at sa kanilang mga kahalili ang kapangyarihan na gawin ang gawain ng kaligtasan sa pamamagitan ng sakripisyo ng eukaristiya at ang mga sakramento, kung saan siya mismo ang kumikilos upang maiparating ang kanyang biyaya sa tapat ng lahat ng oras at lugar sa buong mundo. [CCCC 222]
Ano ang pinakamahalaga sa bawat Liturhiya?
Una sa lahat, ang → Liturhiya ay palaging pakikipag-isa kay Jesukristo. Ang bawat Liturhiya, hindi lamang ang pagdiriwang ng Eukaristiya, ay isang maliit na pagdiriwang ng pasko ng muling pagkabuhay. Ipinagdiriwang ni Jesus kasama natin ang pagdaan mula kamatayan patungo sa buhay at binubuksan ito.
Ang pinakamahalagang Misa sa mundo ay ang Misa ng Huling Hapunan kung saan nagdiwang si Jesus sa silid ng Huling Hapunan kasama ang Kanyang mga alagad noong gabi bago Siya mamatay. Inisip ng mga alagad na ipagdiriwang ni Jesus ang pagpapalaya sa Israel mula sa Ehipto. Ngunit ipinagdiwang ni Jesus ang pagpapalaya ng buong sangkatauhan mula sa kapangyarihan ng kamatayan. Noon sa Ehipto ay naligtas ng "dugo ng kordero" ang mga Israelita sa anghel ng kamatayan. Ngayon ay Siya ang naging kordero, at ang Kanyang dugo ang magliligtas sa sangkatauhan mula sa kamatayan. Kaya ang pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus ang katibayan na maaaring mamatay ang tao, ngunit kanyang makakamit ang buhay. Ito ang tunay na nilalaman ng bawat Kristiyanong pagsamba. Si Jesus mismo ang nagkumpara sa Kanyang pagkamatay at muling pagkabuhay sa pagpapalaya sa Israel mula sa pagkaalipin sa Ehipto. Kaya ang mapagligtas na epekto ng pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus ay itinalaga bilang misteryo ng paskuwa. Kahalintulad sa nagbibigay buhay na dugo ng kordero sa pag-alis ng mga Israelita sa Ehipto (Ex 12), si Jesus ang tunay na kordero ng paskuwa na nagligtas sa sangkatauhan mula sa kanyang pagkakapulupot sa kamatayan at kasalanan. [Youcat 171]
Ano ang mga palatandaan na nagpapatotoo sa muling pagkabuhay ni Jesus?
Kasabay ng mahahalagang tanda ng walang laman na libingan, ang muling pagkabuhay ni Jesus ay nasaksihan ng mga kababaihan na unang nakatagpo kay Cristo at inihayag siya sa mga apostol. Si Jesus pagkatapos ay "lumitaw kay Cephas (Pedro) at pagkatapos ay sa Labindalawa. Kasunod na siya ay lumitaw sa higit sa limang daan ng mga kapatid sa isang pagkakataon” (1 Mga Taga-Corinto 15: 5-6) at sa iba pa. Ang mga apostol ay hindi maaaring mag -imbento ng kwento ng muling pagkabuhay dahil tila imposible sa kanila. Sa katunayan, pinalaki sila ni Jesus mismo dahil sa kanilang kawalan ng paniniwala. [CCCC 127]
Bakit ang pagkabuhay na mag -uli sa parehong oras ng isang malalakas na pangyayari?
Habang ang pagiging isang makasaysayang kaganapan, napatunayan at pinatunayan ng mga palatandaan at patotoo, ang muling pagkabuhay, hindi gaanong dahil ito ay ang pagpasok ng sangkatauhan ni Kristo sa kaluwalhatian ng Diyos, lumilipas at lumampas sa kasaysayan bilang isang misteryo ng pananampalataya. Para sa kadahilanang ito ang nabuhay na si Kristo ay hindi nagpakita ng kanyang sarili sa mundo ngunit sa kanyang mga alagad, na ginagawa silang kanyang mga saksi sa mga tao. [CCCC 128]
Paano naniwala ang mga alagad na si Jesus ay muling nabuhay?
Ang mga alagad, na bago nito ay nawalan na ng bawat pag-asa, ay nakarating sa paniniwala sa muling pagka-buhay ni Jesus dahil pagkatapos ng Kanyang kamatayan, nakita nila Siya sa iba't-ibang paraan, nakipag-usap sa Kanya at naranasan Siya bilang buhay na tao.
Ang pangyayari ng Muling Pagkabuhay na naganap noong taong 30 sa Jerusalem ay hindi isang inimbentong kasaysayan. Sa ilalim ng impluwensiya ng kamatayan ni Jesus at ng pagkatalo ng kanilang magkakasamang pinaniwalaan, nagsi-alisan ang mga alagad ("Umaasa pa naman kaming Siya ang tutubos sa Israel ngunit ikatlong araw na ngayon mula nang mangyari ang lahat ng ito," Lc 24:21), o ikinulong ang kanilang mga sarili sa nakakandadong mga pinto. Noong nakatagpo lamang nila si Kristong muling nabuhay, saka sila napalaya mula sa kanilang katamlayan at napuno sila ng buhay na pananampalataya kay Jesukristo, ang Panginoon ng buhay at kamatayan. [Youcat 105]
Mayroon bang patunay para sa muling pagkabuhay ni Jesus?
Para sa muling pagkabuhay ni Jesus ay walang patunay mula sa pananaw ng agham. Ngunit mayroong lubhang malakas na indibidwal at kolektibong mga patotoo ng marami sa mga kakontemporaryo ng mga pangyayari sa Jerusalem.
Ang pinakamatandang nakasulat na patotoo para sa muling pagkabuhay ay ang liham na sinulat ni San Pablo sa mga taga-Corinto noong mga dalawampung taon pagkatapos ng kamatayan ni Kristo: "Una sa lahat, ibinigay ko sa inyo ang tinanggap ko mismo: na si Kristo'y namatay dahil sa ating mga kasalanan, ayon sa mga Kasulatan. Nalibing Siya at binuhay muli sa ikatlong araw ayon sa mga Kasulatan. Nagpakita Siya kay Pedro at saka sa Labindalawa. Pagkatapos, napakita Siya nang sabay sa mahigit na limandaan kapatid, na ang karamihan sa kanila'y buhay pa at ang ilan lamang ang nahimlay" (1 Cor 15:3-6). Iniulat ni Pablo rito ang isang buhay na tradisyon na nadiskubre niya sa sinaunang komunidad, noong siya mismo'y naging Kristiyano dalawa o tatlong taon pagkatapos ng pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus - dahil sa kanyang sariling napakagandang pakikipagtagpo sa Panginoong muling nabuhay. Bilang unang indikasyon ng katotohanan ng muling pagkabuhay, naunawaan ng mga alagad ang katotohanan ng libingang walang laman (Lc 24:5-6). Ang nakakatawa pa riyan, ang mga kababaihan na walang kakayahang magbigay-saksi ayon sa batas noon, ang siyang nakadiskubre nito. Kahit na mayroon nang tinatawag na libingang walang laman mula kay → apostol San Juan, "nakita niya at siya'y naniwala" (Jn 20:8b), ang katiyakan na nabubuhay si Jesus ay pinagtibay lamang sa pamamagitan ng maraming pagpapakita. Karamihan ng pakikipagtagpo sa Muling Nabuhay ay nagtapos sa pag-akyat ni Kristo sa langit. Gayunpaman, noon at magpahanggang ngayon ay mayroon nang mga pakikipagtagpo sa buhay na Panginoon: si Jesukristo ay buhay. [Youcat 106]
Ngayon ang mga saksi ay nagsasalita: hindi lamang ang mga una, ang mga nakasaksi sa mata, kundi pati na rin ang mga, mula sa kanila, na natutunan ang mensahe ng Pasko ng Pagkabuhay at nagpatotoo kay Cristo na napako sa krus at nabuhay mula sa henerasyon hanggang sa henerasyon. Ang ilan ay naging saksi kahit na sa pag-agos ng kanilang dugo at, salamat sa kanila, ang Iglesya ay nagpatuloy sa kanyang daan, sa gitna din ng matitinding pag-uusig at matigas na pagtanggi ... na inaamin ang kanyang kamatayan at muling pagkabuhay sa mga kampong konsentrasyon at mga gulag, sa ilalim ng banta ng mga bomba at baril, sa gitna ng malaking takot na inilabas ng bulag na poot na lumunok sa trahedya sa mga indibidwal at buong bansa. Ngayon nagmula sila sa matinding kapighatian at inaawit ang kaluwalhatian ni Cristo: sa kanya, na umaangat mula sa mga anino ng kamatayan, ang buhay ay nahayag. [Pope John Paul II, Urbi et Orbi Easter 1998, 2]
