4.21 Bakit pinipili ang buhay walang asawa kung ang mga tao ay ginawa para sa kasal?

Kabilang sa mga mananampalataya sa pamamagitan ng banal na institusyon ay may mga banal na ministro na tumanggap ng sakramento ng Banal na Ordo at na bumubuo sa hierarchy ng Simbahan. Ang iba pang mga miyembro ng Iglesya ay tinatawag na mga layang. Sa parehong hierarkya at mga layuan may ilang mga tapat na nagsasakripisyo sa isang espesyal na paraan sa Diyos sa pamamagitan ng pagsasagawa ng mga konseho ng ebanghelyo: kastidad o pag-iisa, kahirapan, at pagsunod. [CCCC 178]

Ang nakonsagrar na buhay ay isang kalagayan ng buhay na kinikilala ng Simbahan. Ito'y isang malayang tugon sa isang pantanging tawag mula kay Kristo kung saan ang mga nakonsagrar ay nag-aalay ng kanilang sarili nang lubusan sa Diyos at nagsisikap para sa kasakdalan ng kawanggawa na pinatatakbo ng Banal na Espiritu. Ang pag-aalay na ito ay nailalarawan sa pagsasagawa ng mga payo ng ebanghelyo. [CCCC 192]

Ang nakonsagrar na buhay ay nakikibahagi sa misyon ng Simbahan sa pamamagitan ng isang ganap na pag-aalay kay Kristo at sa mga kapatid na lalaki at babae na nagpapatotoo sa pag-asa ng makalangit na Kaharian. [CCCC 193]

Ito'y laging kinakailangan na maging walang asawa para sa episkopado. Para sa priesthood sa Latin Church ang mga lalaki na nagsasagawa ng mga Katoliko at walang asawa ay pinili, mga lalaki na nagnanais na magpatuloy na mabuhay ng walang asawa " para sa kaharian ng langit " (Mateo 19:12). Sa mga Iglesya sa Silangan ang pag-aasawa ay hindi pinapayagan pagkatapos na ang isa ay inorden. Ang mga lalaking may asawa ay maaaring maging permanenteng diyakono. [CCCC 334]

Sa Simbahan ay mayroong mga → Layko at → Pari. Lahat ng anak ng Diyos ay may parehong dangal. Sila ay may mga tungkuling magkakatumbas ngunit magkakaiba. Ang misyon ng mga layko ay ihanay ang buong mundo sa kaharian ng Diyos. Ang serbisyo ng paggabay, pagtuturo at pagpapakabanal sa Simbahan ay iniuugnay sa kanilang inordenahang mga ministro (Kleriko). Sa parehong katayuan ay mayroong mga Kristiyano na inilalaan ang kanilang sarili sa Diyos sa kalinisan (buhay na walang asawa), pagdaralita at pagtalima sa isang espesyal na paraan (halimbawa, ang mga relihiyoso at relihiyosa na nag-alay ng buhay sa Diyos).

Ang bawat Kristiyano ay may katungkulang magbigay saksi sa Ebanghelyo sa sarili nilang buhay. Ngunit may kanya-kanyang paraan ang Diyos sa bawat isa. Ipinapadala Niya ang isa bilang isang → Layko, upang maitayo nila ang kaharian ng Diyos sa gitna ng mundo ng pamilya at trabaho. Para magawa ito, ibinibigay ng Diyos sa kanila sa Binyag at → Kumpil lahat ng kinakailangang mga kaloob ng Espiritu Santo. Iniatas Niya sa iba ang tungkulin ng pagiging pastol; dapat nilang gabayan, turuan at pabanalin ang bayan ng Diyos. Ang tungkuling ito ay hindi maaaring italaga ninuman sa kanyang sarili; ang Panginoon mismo ang dapat magpadala sa kanya at, sa pamamagitan ng ordinasyon, magbigay ng Kanyang sariling banal na lakas para sa kanilang pagdaraanan. Sa gayong paraan ay maaari silang kumilos bilang kinatawan ni Kristo at mangasiwa ng mga → Sakramento. [Youcat 138]
 

Ang Diyos ay pag-ibig. Hinahangad din Niya ang ating pag-ibig. Isang anyo ng mapagmahal na pagbibigay sa Diyos ay ang mabuhay tulad ni Jesus - iyon ay: sa pagdaralita, kalinisan at pagtalima. Ang sinumang namumuhay nang gayon ay malaya ang isipan, puso at kamay para sa Diyos at sa tao.

Paulit-ulit na ganap na nagpasailalim ang indibidwal na mga tao kay Jesus upang maialay niya lahat para sa Diyos "alang-alang sa kaharian ng Langit" (Mt 19:12) - tulad ng napakagandang mga kaloob gaya ng sariling ari-arian, sariling pagpapasya at pag-ibig ng mag-asawa. Itong buhay ayon sa → Evangelical Counsels (pagdaralita, → Kalinisan at pagtalima) ay nagpapakita sa lahat ng mga Kristiyano na ang mundo ay hindi lahat-lahat. Ang pakikipagtagpo lamang sa banal na nobyo "nang harap-harapan" ang makakapagpasaya sa tao sa huli. [Youcat 145]
 

Nabuhay nang walang asawa si Jesus at sa gayon ay nais Niyang ipahayag ang Kanyang buong-buong pag-ibig sa Diyos Ama. Ang pag-angkin sa paraan ng pamumuhay ni Jesus at mabuhay sa → kalinisan nang walang asawa "alang-alang sa kaharian ng Langit" (Mt 19:12) ay, simula pa noong panahon ni Jesus, isang tanda ng pag-ibig, ng walang kahating pagbibigay ng sarili sa Panginoon at ng ganap na kahandaang magsilbi. Iginigiit ito ng Simbahang Romano-Katolika mula sa kanyang mga → obispo at → pari, sa Simbahang Silangang-Katolika naman, mula lamang sa kanilang mga → obispo.

Sabi ni Papa Benito XVI na ang buhay na walang asawa ay hindi maaaring mangahulugang, "manatiling walang laman sa pag-ibig, kundi kailangan nitong mangahulagang maging bihag ng pag-ibig sa Diyos." Biglang isang nabubuhay ng walang asawa, ang → pari ay dapat maging mabunga dahil kumakatawan siya sa pagiging Ama ng Diyos at ni Jesus. Kasunod na sinabi ng Santo Papa: "Kinakilangan ni Kristo ng mga pari na ganap at tunay na lalaki, may kakayahang gampanan ang isang tunay na espirituwal na pagiging ama." [Youcat 258]