3.22 Ano ang font ng binyag? Bakit may mga estatwa sa simbahan?
Ang font ng binyag ay naglalaman ng tubig na ginagamit upang mabinyagan ang mga tao.Dito nagsisimula ang bagong buhay bilang isang Kristiyano [> 3.36]. Ang mga estatwa sa mga simbahan ay tumutulong sa atin na isipin ang mga banal. Maaaring hilingin ng mga mananampalataya sa mga santo (hindi ang mga estatwa!) na samahan sila sa kanilang panalangin sa Diyos [> 3.9]. Ang lahat ng mga banal ay malapit sa Diyos sa langit [> 1.45].
Kapag nagsindi ka ng isang kandila sa isa sa mga estatwa, ang kandila na ito ay patuloy na kumakatawan sa iyong mga panalangin kahit na umalis ka sa simbahan. Ipagdarasal ka ng santo [> 4.15].
Bakit ipinagbabawal ng Matandang Tipan ang mga larawan ng Diyos at bakit tayong mga Kristiyano ay hindi na sumusunod dito?
Upang mapangalagaan ang misteryo ng Diyos at hindi ito mapalitan ng larawan ng mga idolo, sinasabi ng Unang Utos: "Huwag kang gagawa ng inukit na diyus-diyosan o imahen ng anumang nasa langit sa itaas o nasa lupa" (Ex 20:4). Dahil ang Diyos mismo ay nagbigay ng makataong mukha kay Jesuskristo, tinanggal ang pagbabawal sa mga larawan sa Kristiyanismo; sa mga Silangang Simbahan, kahit ang mga → Ikono ay itinuturing na banal.
Ang kaalaman ng mga ama ng Israel na ang Diyos ay makapangyarihan sa lahat (→ transendensiya) at higit na dakila sa lahat sa mundo ay nagpapatuloy pa rin sa Judaismo at sa Islam, kung saan, gaya ng dati, walang maaaring larawan ang Diyos. Sa Kristiyanismo, niluwagan ang pagbabawal sa mga larawan simula noong ika-apat na siglo bilang paggalang kay Kristo, at inalis noong Ikalawang Konsilyo ng Nicea (787). Simula ng pagkakatawang tao, ang Diyos ay hindi na ganap na hindi mailarawan; simula kay Jesus, maaari na tayong gumawa ng larawan ng Kanyang pagkatao: "Sa pagkakita sa Akin ninuman, ang Ama ang nakikita Niya" (Jn 14:9). [Youcat 358]
Kapag nag-iisip ako, lumilingon ako sa mahabang landas ng aking buhay, pinagninilayan ko ang kapaligiran, ang parokya at ang aking pamilya sa ponte ng pagbibinyag ng simbahan ng Wadowice, kung nasaan ako, bininyagan noong 20 Hunyo 1920 ang biyaya upang maging isang anak ng Diyos, kasama ang pananampalataya sa aking Manunubos. Taimtim na hinahalikan ko ang font na ito sa taon ng Milenyo ng Pagbibinyag ng Poland, noong ako ay Arsobispo ng Krakow. Ngayon ay nais kong halikan muli ito bilang Papa, kahalili ni Saint Peter. Nais kong itama ang aking tingin sa mukha ng Ina ng Perpetual na Tulong sa kanyang imahe sa Wadowice. [Pope John Paul II, Address sa Wadowice, 7 Hunyo 1979]
