2.9 Ano ang mga uri ng mga monghe, madre, at pari ang mayroon?
Ang mga relihiyosong pari (monghe), mga kapatid na lalaki (pari) at kapatid na babae (madre) ay ang mga taong pinili na italaga ang kanilang mga sarili, ang kanilang buong buhay at ang kanilang mga pag-aari sa Diyos, at mamuhay para lamang sa kanya. Namumuhay sila ayon sa isang (monastic) batas, at nagtatrabaho sa loob o labas ng kanilang monasteryo o kumbento.
Kasama sa mga halimbawa ay ang Missionaries of Charity (ang kongregasyon na itinatag ni Mother Teresa), ang mga Pransiskano, mga Heswita at ang mga Mahihirap na Clara. Iba-iba ang pamamaraan ng bawat isa sa mga komunidad na ito. May iba na ang pangunahing tuon ay pagdarasal, ang iba ay nagtatrabaho sa mga paaralan o mga ospital, o kaya ay gumaganap ng ibang mga gawain.
Paano nabuo ang mga tao ng Diyos?
Kabilang sa mga tapat sa pamamagitan ng banal na institusyon mayroong umiiral na mga sagradong ministro na nakatanggap ng sakramento ng mga banal na utos at bumubuo ng hierarchy ng simbahan. Ang iba pang mga miyembro ng simbahan ay tinawag na The Laity. Sa parehong hierarchy at ang Laity mayroong tiyak na matapat na inilaan sa isang espesyal na paraan sa Diyos sa pamamagitan ng propesyon ng mga payo sa ebangheliko: kalinisang -puri o kasiguruhan, kahirapan, at pagsunod. [CCCC 178]
Ano ang inilaan na buhay?
Ang inilaan na buhay ay isang estado ng buhay na kinikilala ng simbahan. Ito ay isang libreng tugon sa isang espesyal na tawag mula kay Cristo kung saan ang mga inilaan ay nagbibigay ng kanilang sarili sa Diyos at magsikap para sa pagiging perpekto ng kawanggawa na inilipat ng Banal na Espiritu. Ang pagtatalaga na ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng pagsasagawa ng mga payo sa ebangheliko. [CCCC 192]
Ano ang maibibigay ng inilaan na buhay sa misyon ng simbahan?
Ang inilaan na buhay ay nakikilahok sa misyon ng Simbahan sa pamamagitan ng isang kumpletong pag -aalay kay Cristo at sa mga kapatid ng isang tao na nakasaksi sa pag -asa ng makalangit na kaharian. [CCCC 193]
Paano itinayo ang kaisa-isa, banal, katoliko at apostolikong Simbahan?
Sa Simbahan ay mayroong mga → Layko at → Pari. Lahat ng anak ng Diyos ay may parehong dangal. Sila ay may mga tungkuling magkakatumbas ngunit magkakaiba. Ang misyon ng mga layko ay ihanay ang buong mundo sa kaharian ng Diyos. Ang serbisyo ng paggabay, pagtuturo at pagpapakabanal sa Simbahan ay iniuugnay sa kanilang inordenahang mga ministro (Kleriko). Sa parehong katayuan ay mayroong mga Kristiyano na inilalaan ang kanilang sarili sa Diyos sa kalinisan (buhay na walang asawa), pagdaralita at pagtalima sa isang espesyal na paraan (halimbawa, ang mga relihiyoso at relihiyosa na nag-alay ng buhay sa Diyos).
Ang bawat Kristiyano ay may katungkulang magbigay saksi sa Ebanghelyo sa sarili nilang buhay. Ngunit may kanya-kanyang paraan ang Diyos sa bawat isa. Ipinapadala Niya ang isa bilang isang → Layko, upang maitayo nila ang kaharian ng Diyos sa gitna ng mundo ng pamilya at trabaho. Para magawa ito, ibinibigay ng Diyos sa kanila sa Binyag at → Kumpil lahat ng kinakailangang mga kaloob ng Espiritu Santo. Iniatas Niya sa iba ang tungkulin ng pagiging pastol; dapat nilang gabayan, turuan at pabanalin ang bayan ng Diyos. Ang tungkuling ito ay hindi maaaring italaga ninuman sa kanyang sarili; ang Panginoon mismo ang dapat magpadala sa kanya at, sa pamamagitan ng ordinasyon, magbigay ng Kanyang sariling banal na lakas para sa kanilang pagdaraanan. Sa gayong paraan ay maaari silang kumilos bilang kinatawan ni Kristo at mangasiwa ng mga → Sakramento. [Youcat 138]
Bakit nais ni Jesus na mayroong mga tao na panghabangbuhay na mabubuhay sa pagdaralita, kalinisan at pagtalima (poverty, chastity and obedience)?
Ang Diyos ay pag-ibig. Hinahangad din Niya ang ating pag-ibig. Isang anyo ng mapagmahal na pagbibigay sa Diyos ay ang mabuhay tulad ni Jesus - iyon ay: sa pagdaralita, kalinisan at pagtalima. Ang sinumang namumuhay nang gayon ay malaya ang isipan, puso at kamay para sa Diyos at sa tao.
Paulit-ulit na ganap na nagpasailalim ang indibidwal na mga tao kay Jesus upang maialay niya lahat para sa Diyos "alang-alang sa kaharian ng Langit" (Mt 19:12)-- tulad ng napakagandang mga kaloob gaya ng sariling ari-arian, sariling pagpapasya at pag-ibig ng mag-asawa. Itong buhay ayon sa → Evangelical Counsels (pagdaralita, → Kalinisan at pagtalima) ay nagpapakita sa lahat ng mga Kristiyano na ang mundo ay hindi lahat-lahat. Ang pakikipagtagpo lamang sa banal na nobyo "nang harap-harapan" ang makakapagpasaya sa tao sa huli. [Youcat 145]
Mula sa simula ng monasticism hanggang sa "mga bagong pamayanan" ng ating sariling panahon, ang bawat anyo ng itinalagang buhay ay isinilang sa tawag ng Espiritu na sundin si Jesus na itinuturo ng Ebanghelyo. Para sa iba`t ibang mga nagtatag, ang Ebanghelyo ay ang ganap na panuntunan, samantalang ang bawat iba pang panuntunan ay inilaan lamang upang maging isang pagpapahayag ng Ebanghelyo at isang paraan ng pamumuhay nang buong-buo sa Ebanghelyo ... Ang kanilang mga panata ay inilaan bilang isang kongkretong pagpapahayag ng ang masidhing pag-ibig na ito. [Pope Francis, Letter to consecrated people, 21 Nov. 2014]
