
2.12 Isang Simbahan – kung gayon bakit may paghahati-hati sa mga Kristiyano?
Sa simula pa lamang, ninais ni Hesus na ang lahat ng mga mananampalaya ay maging isa (Juan 17:20-23)Juan 17:20-23: Hindi lamang sila ang idinadalangin ko, kundi pati ang mga mananalig sa akin dahil sa kanilang pahayag. Ama, maging isa nawa silang lahat. Kung paanong ikaw ay nasa akin at ako'y nasa iyo, gayundin naman, maging isa nawa sila sa atin upang ang sanlibutan ay maniwala na ikaw ang nagsugo sa akin. Ibinigay ko na sa kanila ang kaluwalhatiang ibinigay mo sa akin upang sila'y ganap na maging isa, tulad mo at ako na iisa: ako'y nasa kanila at ikaw ay nasa akin, upang lubusan silang maging isa. Dahil dito, malalaman ng sanlibutan na isinugo mo ako at sila'y minamahal mo, katulad ng pagmamahal mo sa akin.. Samakatuwid, napakasakit na makitang ang mga Kristiyano ay nagkakahati-hati. Ang pangunahing sanhi ng pagkakahati na ito sa ibat’t ibang mga simbahan at mga pamayanan ay ang katigasan ng ulo, maling palagay, at pagiging makasalanan ng mismong mga tao.
Tungkulin ng bawat Kristiyano na manalangin para sa muling pagsasama ng Simbahan. Bagaman maaari tayong makipagtulungan sa Banal na Espiritu at magsumikap para sa pagkakaisa na iyon (ecumenismo), ang Diyos lamang ang makakapagdulot ng totoong pagkakaisa.
Paano ang isang tao ay gumawa ng sarili upang gumana para sa pagkakaisa ng mga Kristiyano?
Ang pagnanais na ibalik ang pagkakaisa ng lahat ng mga Kristiyano ay isang regalo mula kay Cristo at isang tawag ng Espiritu. Ang hangaring ito ay nagsasangkot sa buong simbahan at hinahabol ito ng pagbabalik ng puso, panalangin, kaalaman sa fraternal sa bawat isa at pag -uusap sa teolohiko. [CCCC 164]
Kapatid din ba natin ang mga hindi Katolikong Kristiyano?
Lahat ng mga binyagan ay nabibilang sa → Simbahan ni Jesukristo. Kaya ang mga binyagan na hindi ganap na nabibilang sa komunidad ng Simbahang Katolika ay may karapatang matawag na mga Kristiyano at sa gayon ay mga kapatid natin.
Ang pagkakahati ng isang Simbahan ni Kristo ay nangyari dahil sa pagpapalsipika ng mga turo ni Kristo, mga pagkakamali ng tao at pagkukulang sa kahandaang makipagsundo – kadalasan sa mga kinatawan ng magkabilang panig. Ang mga Kristiyano ngayon ay hindi dapat sisihin sa mga makasaysayang dibisyon ng Simbahan. Kumikilos din ang Espiritu Santo sa mga → Simbahan at komunidad pangsimbahan na hiwalay sa Simbahang Katolika para sa kaligtasan ng mga tao. Lahat ng kaloob na naririyan, halimbawa, ang Banal na Kasulatan, mga → Sakramento, pananampalataya, pag-asa, pag-ibig at iba pang → karisma, ay nanggagaling kay Kristo. Kung saan buhay ang Espiritu ni Kristo, ay mayroong panloob na pagkilos sa direksyon ng "muling pagkakaisa" dahil nais lumago na magkasama ng anumang nabibilang sa isa't-isa. [Youcat 130]
Nasaan ang isang simbahan ni Cristo?
Ang Isang Simbahan ni Cristo, bilang isang lipunan na itinatag at naayos sa mundo, ay nagbabalot sa (subsistit in) ang Simbahang Katoliko, na pinamamahalaan ng kahalili ni Peter at ang mga obispo na nakikipag -ugnayan sa Kanya. Sa pamamagitan lamang ng simbahang ito ay makakakuha ng isang kapunuan ng mga paraan ng kaligtasan dahil ipinagkatiwala ng Panginoon ang lahat ng mga pagpapala ng bagong tipan sa Apostolic College lamang na ang ulo ay si Peter. [CCCC 162]
Bakit iisa lamang dapat ang Simbahan?
Gaya nang mayroon lamang nag-iisang Kristo, gayundin mayroon lamang dapat nag-iisang katawan ni Kristo, nag-iisang nobya ni Kristo, samakatuwid, nag-iisa lamang na → Simbahan ni Jesukristo. Siya ang ulo, ang Simbahan ang katawan. Magkasama nilang binubuo ang "buong Kristo" (San Agustin). Kung paanong ang katawan ay mayroong maraming miyembro ngunit iisa lamang, gayundin ang iisang Simbahan sa loob at labas ng maraming bahagi ng Simbahan (mga diyosesis). Magkakasama nilang binubuo ang buong Kristo.
Itinayo ni Jesus ang Kanyang Simbahan sa pundasyon ng mga → apostol. Ang pundasyong ito ay naririyan magpahanggang ngayon. Sa ilalim ng pamumuno ng Santo Papa, na "namumuno sa pagmamahal," (San Ignacio ng Antiokiya) ipinapasa sa → Simbahan mula henerasyon hanggang henerasyon ang pananampalataya ng mga apostol. Kahit ang mga → Sakramento na ipinagkatiwala ni Jesus sa Kanyang mga apostol, ay gumagana pa rin sa kanilang orihinal na kapangyarihan. [Youcat 129
Sa anong paraan banal ang simbahan?
Ang Simbahan ay banal na hindi tulad ng pinaka banal na Diyos ang kanyang may -akda. Ibinigay ni Kristo ang kanyang sarili para sa kanya na pakabanalin siya at gawin siyang mapagkukunan ng pagpapakabanal. Ang Banal na Espiritu ay nagbibigay sa kanyang buhay ng kawanggawa. Sa simbahan isa ay nahahanap ang kapunuan ng mga paraan ng kaligtasan. Ang kabanalan ay ang bokasyon ng bawat isa sa kanyang mga miyembro at ang layunin ng lahat ng kanyang mga aktibidad. Ang simbahan ay binibilang sa kanyang mga miyembro ng Birheng Maria at maraming mga banal na kanyang mga modelo at tagapamagitan. Ang kabanalan ng simbahan ay ang bukal ng pagpapakabanal para sa kanyang mga anak na narito sa mundo ay kinikilala ang kanilang sarili bilang mga makasalanan na nangangailangan ng pagbabalik at paglilinis. [CCCC 165]
Ang partikular na Simbahan na Katoliko?
Ang bawat partikular na simbahan (iyon ay, isang diyosesis o eparchy) ay Katoliko. Ito ay nabuo ng isang pamayanan ng mga Kristiyano na nasa pakikipag -isa sa pananampalataya at ng mga sakramento kapwa kasama ang kanilang obispo, na naorden sa sunud -sunod na apostol, at kasama ang Simbahan ng Roma na "namumuno sa kawanggawa" (Saint Ignatius ng Antioquia). [CCCC 167]
Bakit tinawag na Katoliko ang Simbahan?
Ang "Katoliko" (Griyego, katholon) ay nangangahulugang may kaugnayan sa kabuuan. Ang → Simbahan ay katoliko dahil tinawag siya ni Kristo na magpatotoo sa buong pananampalataya, pangalagaan ang lahat ng → Sakramento, ipamahagi ang mga ito at ipahayag sa lahat ang Mabuting Balita; at ipinadala Niya siya sa lahat ng tao. [Youcat 133]
Sino ang nabibilang sa Simbahang Katolika?
Nabibilang sa buong komunidad ng Simbahang Katolika ang sinumang kaisa ng → Santo Papa at mga → obispo na nauugnay kay Jesukristo sa pamamagitan ng pagpapahayag ng Katolikong pananampalataya at pagtanggap ng mga → Sakramento.
Ninais ng Diyos ang isang Simbahan para sa lahat. Ngunit sa kasamaang-palad, tayong mga Kristiyano ay hindi naging tapat sa kagustuhang ito ni Kristo. Gayunpaman, kahit sa ngayon ay malalim tayong magkaugnay sa isa't-isa sa pamamagitan ng pananampalataya at ng karaniwang pagbibinyag. [Youcat 134]
Bakit tinawag na apostoliko ang Simbahan?
Tinatawag na apostoliko ang → Simbahan, dahil siya na itinatag mula sa mga → apostol, ay kumakapit sa mga tradisyon nito at ginagabayan ng mga humalili sa kanila.
Ipinatawag ni Jesus ang mga → apostol bilang Kanyang mga pinakamalapit na katrabaho. Sila ang mga saksing nakakita sa Kanya. Pagkatapos ng Kanyang muling pagkabuhay, nagpakita Siya sa kanila nang maraming beses. Ibinigay Niya sa kanila ang Espiritu Santo at ipinadala sila sa buong mundo bilang Kanyang mga awtorisadong sugo. Sila ang mga tagagarantiya ng pagkakaisa sa batang Simbahan. Pinapasa ang kanilang misyon at pag-awtorisa sa pamamagitan ng pagpapataw ng kamay sa kanilang mga kahalili, ang mga → obispo. Ganito ang nangyayari hanggang ngayon. Tinatawag na → apostolikong pagpapatuloy (apostolic succession) ang prosesong ito. [Youcat 137]
Mula ng ang simbahan, na itinatag ng Panginoon at pinalakas ng mga Apostol, ay iisang Simbahan ng lahat ng mga tao ... hindi maikakaila na ang paghihiwalay mula sa pananampalataya ay naganap bilang resulta ng isang [depektibong] pag-unawa, habang ang binasa ay inaangkop sa pananaw ng isang tao dapat ang pananaw ng isang ay pasakop saa binasa. [St. Hilary, On the Trinity, Bk. 7, Chap. 4 (ML 10, 202)]