2.14 Maaari ba akong maging isang mabuting Kristiyano kung wala ang Simbahan?

Ang Simbahan ay banal na hindi tulad ng pinaka banal na Diyos ang kanyang may -akda. Ibinigay ni Kristo ang kanyang sarili para sa kanya na pakabanalin siya at gawin siyang mapagkukunan ng pagpapakabanal. Ang Banal na Espiritu ay nagbibigay sa kanyang buhay ng kawanggawa. Sa simbahan isa ay nahahanap ang kapunuan ng mga paraan ng kaligtasan. Ang kabanalan ay ang bokasyon ng bawat isa sa kanyang mga miyembro at ang layunin ng lahat ng kanyang mga aktibidad. Ang simbahan ay binibilang sa kanyang mga miyembro ng Birheng Maria at maraming mga banal na kanyang mga modelo at tagapamagitan. Ang kabanalan ng simbahan ay ang bukal ng pagpapakabanal para sa kanyang mga anak na narito sa mundo ay kinikilala ang kanilang sarili bilang mga makasalanan na nangangailangan ng pagbabalik at paglilinis. [CCCC 165]

Nangangahulugan ito na siya ang tanda at instrumento kapwa ng pagkakasundo at pakikipag -ugnayan ng lahat ng sangkatauhan sa Diyos at ng pagkakaisa ng buong lahi ng tao. [CCCC 152]

Nangangahulugan ito na ang lahat ng kaligtasan ay nagmula kay Cristo, ang ulo, sa pamamagitan ng simbahan na siyang kanyang katawan. Samakatuwid hindi nila mai -save kung sino, alam ang Simbahan na itinatag ni Cristo at kinakailangan para sa kaligtasan, ay tumanggi na pumasok sa kanya o manatili sa kanya. Kasabay nito, salamat kay Cristo at sa Kanyang Simbahan, ang mga taong walang kasalanan ng kanilang sarili ay hindi alam ang ebanghelyo ni Cristo at ng Kanyang Simbahan ngunit taimtim na humingi ng Diyos at, inilipat ng biyaya, subukang gawin ang Kanyang kalooban dahil kilala ito sa pamamagitan ng mga dikta ng budhi ay maaaring makamit ang walang hanggang kaligtasan. [CCCC 171]

Ang lahat ng tao sa iba't ibang paraan ay kabilang o iniutos sa pagkakaisa ng Katoliko ng mga tao ng Diyos. Ang ganap na isinama sa Simbahang Katoliko ay ang mga taong, na nagtataglay ng Espiritu ni Cristo, ay sumali sa Simbahan sa pamamagitan ng mga bono ng propesyon ng pananampalataya, mga sakramento, gobyerno ng simbahan at pakikipag -isa. Ang nabautismuhan na hindi nasisiyahan sa buong pagkakaisa ng Katoliko ay nasa isang tiyak, bagaman hindi sakdal, pakikipag -ugnay sa Simbahang Katoliko. [CCCC 168]

Kinikilala ng Simbahang Katoliko ang isang partikular na link sa mga Hudyo sa katotohanan na pinili sila ng Diyos bago ang lahat ng iba upang matanggap ang Kanyang Salita. Sa mga taong Hudyo ay kabilang ang "ang anak, kaluwalhatian, mga tipan, ang pagbibigay ng batas, pagsamba, pangako, at mga patriarch; at ng kanilang lahi, ayon sa laman, ay si Cristo" (Roma 9: 4, 5). Ang pananampalataya ng mga Hudyo, hindi katulad ng iba pang mga relihiyon na hindi Kristiyano, ay naging tugon sa paghahayag ng Diyos sa matandang tipan. [CCCC 169]

Mayroong isang bono sa pagitan ng lahat ng mga tao na nagmula lalo na mula sa karaniwang pinagmulan at pagtatapos ng buong lahi ng tao. Kinikilala ng Simbahang Katoliko na anuman ang mabuti o totoo sa ibang mga relihiyon ay nagmula sa Diyos at isang salamin ng kanyang katotohanan. Dahil dito maaari itong maghanda para sa pagtanggap ng ebanghelyo at kumilos bilang isang pampasigla sa pagkakaisa ng sangkatauhan sa Simbahan ni Cristo. [CCCC 170]

Iginagalang ng Simbahan lahat ng kung anong mabuti at totoo sa ibang → relihiyon. Kanyang ginagalang at itinataguyod ang kalayaan sa relihiyon bilang isang karapatang pantao. Gayon pa man, alam niya na si Jesukristo ang tanging tagatubos ng lahat ng tao. Siya lamang ang "siyang daan, ang katotohanan at ang buhay" (Jn 14:6).

Ang sinumang naghahanap sa Diyos ay malapit sa ating mga Kristiyano. Isang espesyal na antas ng "relasyon" ang mayroon sa mga Muslim. Gaya ng Judaismo at Kristiyanismo, nabibilang din ang Islam sa mga monoteistikong → relihiyon (→ monoteismo). Pati ang mga Muslim ay sinasamba ang Diyos na tagapaglikha at si Abraham bilang ama ng kanilang pananampalataya. Si Jesus ay itinuturing na isang dakilang propeta sa Koran; si Maria, ang Kanyang ina, bilang ina ng propeta. Itinuturo ng Simbahan na lahat ng tao na hindi kilala si Kristo at ang Kanyang Simbahan nang hindi nila kasalanan, ngunit taimtim na naghahanap sa Diyos at sinusunod ang tinig ng kanilang konsiyensiya, ay magtatamo ng walang hanggang kaligtasan. Pero ang sinumang nakakilala na si Jesukristo ang "siyang daan, ang katotohanan at ang buhay," ngunit hindi Siya nais sundan, ay hindi makakakita ng ibang daan tungo sa kaligtasan. Ito ang ibig sabihin ng pangungusap na, "Extra ecclesiam nulla salus" (walang makikitang kaligtasan sa labas ng Simbahan). [Youcat 136]

Ang misyon ng → Simbahan ay patubuin at palaguin sa lahat ng tao ang kaharian ng Diyos na nagsimula na kay Jesus.

Kung saan nakarating si Jesus, nahaplos ng langit ang lupa: ang kaharian ng Diyos ay nagsimula, isang kaharian ng kapayapaan at ng katarungan. Pinagsisilbihan ng → Simbahan itong parehong kaharian ng Diyos. Hindi siya naririyan para sa kanyang sarili. Dapat niyang ipagpatuloy ang sinimulan ni Jesus. Dapat siyang kumilos kung paano maaaring kumilos si Jesus. Ipinagpapatuloy niya ang mga banal na tanda ni Jesus (→ Mga Sakramento). Kanyang pinapalaganap ang mga pangaral ni Jesus. Kaya ang Simbahan, sa lahat ng kanyang mga kahinaan, ay isang malakas na bahagi ng langit sa lupa. [Youcat 123]