Të gjithë pyetjet
prev
Pararendëse:4.43 A lejohet përdorimi i forcës për vetëmbrojte?
next
Tjetra:4.45 A kujdeset doktrina shoqërore katolike për më të varfrit?

4.44 A munden të krishterët të marrin pjesë në ushtri apo në luftë?

Shoqëria dhe bashkësia

Është shumë e krishterë të ndihmosh për të arritur paqen dhe sigurinë [> 4.43]. Kjo është një detyrë specifike e ushtrisë. Dhuna që ushtarët nganjëherë detyrohen të përdorin mund të justifikohet nëse ekziston një kërcënim i pashmangshëm, me kusht që të mos ketë zgjidhje tjetër dhe forca e përdorur të jetë proporcionale me qëllimin e ndjekur.

Papa Gjon Pali II [> 2.50] tha në 2003: “Jo më luftë! Lufta nuk është një fatalitet i pashmangshëm; ajo është një humbje për njerëzimin. ”

Veprimi për drejtësi dhe paqe bazohet në parime të krishtera. Lufta ndonjëherë mund të jetë e paevitueshme, por mbetet gjithmonë një disfatë për njerëzimin.
Urtësia e Kishës

Çfarë i kërkon Zoti çdo personi përsa i përket paqes?

Zoti, që shpall “lum pajtuesit” (Mt 5,9), kërkon paqen e zemrës dhe padit imoralitetin e zemërimit, që është dëshira për t’u hakmarrë për të keqen e pësuar, të urrejtjes, që na bën të dëshirojmë të keqen për të afërmin. Këto qëndrime, nëse janë të vullnetshme dhe të pranuara për gjëra të një rëndësie të madhe, janë mëkate të rënda kundër dashurisë. [KKKP 480]

Çfarë kërkon paqja në botë?

Ajo kërkon përndarjen e drejtë dhe mbrojtjen e pasurive të personave, komunikimin e lirë midis qenieve njerëzore, respektimin e dinjitetit të personave dhe të popujve, praktikimin e pareshtur të drejtësisë dhe të vëllazërimit. [KKKP 482]

Në rastin e kërcënimit të luftës, kujt i përket vlerësimi i saktë i këtyre kushteve?

Ai i përket gjykimit të matur të qeveritarëve, të cilëve u përket edhe e drejta për t’u diktuar qytetarëve detyrimin e mbrojtjes kombëtare, përveç rastit të kundërshtimit në emër të ndërgjegjes, që duhet të plotësohet me një formë tjetër shërbimi ndaj bashkësisë njerëzore. [KKKP 484]

Në rast lufte, çfarë kërkon ligji moral?

Ligji moral mbetet gjithmonë i vlefshëm, edhe në rast lufte. Ai kërkon që të trajtohen me një përkujdesje njerëzore personat që nuk luftojnë, ushtarët e plagosur dhe të burgosurit. Veprat me paramendim kundër së drejtës së njerëzve dhe dispozitave që i diktojnë ato, janë krime, që bindja e verbër nuk mjafton për t’i shfajësuar. Duhet të dënohen shkatërrimet në masë, si edhe shfarosja e një popullii ose e një pakice etnike, që janë mëkate shumë të rënda: jemi të detyruar moralisht t’u rezistojmë këtyre urdhrave. [KKKP 485]

Çfarë duhet të bëhet për të shmangur luftën?

Duhet të bëhet gjithçka që është arsyetisht e mundur për të shmangur në çdo mënyrë luftën, duke pasur parasysh të këqijat dhe padrejtësitë që ajo shkakton. Në veçanti, është e nevojshme që të shmanget grumbullimi dhe tregtia e armëve jo të rregulluara siç duhet nga pushtetet e ligjshme; padrejtësisë sidomos ekonomike dhe sociale; diskriminimet etnike dhe fetare; smira, mosbesimi, krenaria dhe shpirti i hakmarrjes. Gjithçka që bëhet për t’i zhdukur këto, si edhe çrregullime të tjera ndihmon për të ndërtuar paqen dhe për të shmangur luftën. [KKKP 486]

What is peace?

Peace is the consequence of justice and the sign of love put into action. Where there is peace, “every creature can come to rest in good order” (Thomas Aquinas). Earthly peace is the image of the peace of Christ, who reconciled heaven and earth.

Peace is more than the absence of war, more than a carefully maintained balance of powers (“balance of terror”). In a state of peace, people can live securely with their legitimately earned property and freely exchange goods with one another. In peace the dignity and the right of self-determination of individuals and of peoples are respected. In peace human coexistence is characterized by brotherly solidarity. [Youcat 395]

How does a Christian deal with anger?

Paul says, “Be angry but do not sin; do not let the sun go down on your anger” (Eph 4:26).

Anger is initially a natural emotion, a reaction to perceived injustice. If anger becomes hatred, however, and someone has ill-will toward his neighbor, this normal feeling becomes a serious offense against charity. All uncontrolled anger, especially thoughts of revenge, are detrimental to peace and destroy “the tranquility of order”. [Youcat 396]

What does Jesus think about nonviolence?

Jesus places a high value on nonviolent action. He commands his disciples: “do not resist one who is evil. But if any one strikes you on the right cheek, turn to him the other also” (Mt 5:39).

He rebukes Peter, who wants to defend him with force: “Put your sword into its sheath” (Jn 18:11). Jesus does not call his disciples to take up weapons. He remains silent before Pilate. His way is to take the part of the victims, to go to the Cross, to redeem the world through love, and to call the peacemakers blessed. Therefore the Church, too, respects people who for reasons of conscience refuse to be part of the armed services but place themselves at the service of society in some other way. [Youcat 397]

Must Christians be pacifists?

The Church strives for peace but does not preach radical pacifism. Indeed, no one can deny either the individual citizen or particular governments and alliances the fundamental right of armed self-defense. War is morally justifiable only as a last resort.

The Church unmistakably says no to war. Christians should do everything possible to avoid war before it starts: They oppose the stockpiling of arms and trafficking in weapons; they fight against racial, ethnic, and religious discrimination; they work to put an end to economic and social injustice and thus promote peace. [Youcat 398]

When is the use of military force allowed?

The use of military force is possible only in an extreme emergency. There are several criteria for a “just war”: (1) Authorization by the competent authority; (2) a just cause; (3) a just purpose; (4) war must be the last resort; (5) the methods used must be proportionate; (6) there must be a prospect of success. [Youcat 399]

Ja çfarë thonë Papët

[Ju, forca të armatosura], jeni të përkushtuara për të mbrojtur paqen dhe jetën ... Puna dhe sakrifica e të gjithëve ju ndihmon që të garantoni  paqen dhe sigurinë e individëve dhe shoqërive. Unë lutem që ju vetë të jini gjithnjë të sigurt ndërsa përmbushni detyrat tuaja profesionale dhe që dhuratat hyjnore të mençurisë dhe forcës t'ju shoqërojnë në shërbimin e vendeve tuaja dhe të bashkëkombësve tuaj, burra dhe gra. [Papa Gjon Pali II, Forcave të  Aarmatosura, 19 nëntor 2000]