All Questions
prev
Previous:3.16 Ano ang mga labi?
next
Next:3.18 Totoo bang naitataboy ng eksorsismo ang demonyo?

3.17 Bakit peregrinasyon at prusisyon? Ano ang retreat?

Mga Tradisyon at Debosyon

Tulad ng ginawa Niya sa kanyang mga unang alagad, inaanyayahan din ni Hesus ang lahat ng mga tao ngayon na sundin siya [> 4.2] (Mc. 1:17)Mc. 1:17: “Sinabi ni Jesus sa kanila, “Sumunod kayo sa akin at kayo'y gagawin kong mangingisda ng mga tao.”.Ang isang peregrino ay isang taong naglalakbay kasama si Hesus sa pamamagitan ng paglalakbay sa isang banal na lugar. Bilang isang peregrino, mayroon kang dalawang mga layunin: ang paglago sa iyong relasyon sa Diyos at kaalaman sa sarili sa isang banda, at sa kabilang banda ang pag-usad patungo sa langit [> 1.45], na kung saan ay ang ating huling layunin.


Ang mga banal na prusisyon, kung saan kumakanta at nagdarasal, ay nagpapaalala sa atin ng katotohanan na lahat tayo ay mga peregrino. Kapag ikaw ay dumadalo sa isang retreat, literal kang umatras mula sa pang-araw-araw na buhay sa isang yugto ng panahon, upang ganap kang makatuon sa Diyos.

 

Ipinaaalala sa atin ng mga peregrinasyo at prusisyon na ang buhay ay isang paglalakbay kasama ng Diyos at ng iba pa patungo sa langit. Namamahinga tayo mula sa pang-araw-araw na buhay upang manalangin.
The Wisdom of the Church

What forms of popular piety accompany the sacramental life of the Church?

The religious sense of the Christian people has always found expression in the various forms of piety which accompany the sacramental life of the Church such as the veneration of relics, visits to sanctuaries, pilgrimages, processions, the stations of the cross and the rosary. The Church sheds the light of faith upon and fosters authentic forms of popular piety. [CCCC 353]

Ano ang kabuluhan ng paglalakbay sa mga banal na lugar?

Ang sinumang nagsasagawa ng paglalakbay sa mga banal na lugar ay "nagdarasal" gamit ang mga paa at nararanasan sa lahat ng pandama na ang buong buhay niya ay isang natatanging dakilang daan patungo sa Diyos.

 

Sa sinaunang Israel pa lang ay naglakbay na ang mga tao patungo sa santuwaryo na Jerusalem. Napulot ng mga Kristiyano ang kaugaliang ito. Kaya nagsimula, higit sa lahat sa Gitnang Kapanahunan ang isang regular na kilusan ng mga paglalakbay sa mga banal na lunsod (higit sa lahat sa Jerusalem at sa libingan ng mga apostol sa → Roma at Santiago de Compostela). Madalas isinasagawa ang paglalakbay upang magpenitensya, at kadalasan ito ay naiimpluwensiyahan ng maling pag-iisip na mapapawalang-sala sa harap ng Diyos sa pamamagitan ng pagpapahirap sa sarili. Sa kasalukuyan ay nakararanas ng muling pagbabalik ang paglalakbay sa mga banal na lugar. Naghahanap ang mga tao ng kapayapaan at lakas na nagmumula sa mga binabasang lugar. Punung-puno na sila sa kanilang kalungkutan, nais nilang mapalaya mula sa pang-araw-araw na pasanin at kumikilos patungo sa Diyos. [Youcat 276]

This is what the Popes say

Ang pagsasanay ng pilgrimage ... ay kumakatawan sa paglalakbay na ginagawa ng bawat isa sa atin sa buhay na ito. Ang buhay mismo ay isang pilgrimage, at ang tao ay isang viator, isang peregrino na naglalakbay sa kalsada, patungo sa nais na patutunguhan ... Ipinakita sa atin ng Panginoong Jesus ang mga hakbang ng peregrinasyon upang makamit ang ating hangarin: “Huwag kayong humatol at hindi kayo hahatulan. Huwag kayong magparusa at hindi kayo parurusahan. Magpatawad kayo at kayo'y patatawarin.  Magbigay kayo at kayo'y bibigyan din; hustong takal, siksik, liglig, at umaapaw pa ang ibibigay sa inyo. Sapagkat ang panukat na ginagamit ninyo sa iba ay siya ring gagamiting panukat sa inyo.” (Lk 6:37-38). [Pope Francis, Misericordiae Vultus, n. 14]