Të gjithë pyetjet
prev
Pararendëse:4.13 Çka është mëkati?
next
Tjetra:4.15 Çka është një shenjt?

4.14 Jezusi më fal, por si mund ta fal unë veten dhe të tjerët?

Thirrja për shenjtëri

 

Të gjithë bëjnë gabime. Ju ndoshta jeni shpesh të irrituar për shkak të dobësive ose gabimeve të dikujt dhe njerëzit e tjerë me siguri acarohen kur bëni një gabim. Në kohë të tilla, është e mrekullueshme nëse mund të përjetoni faljen e dikujt.

Ndonjëherë mund të duket jashtëzakonisht e vështirë të falësh. Në situata të tilla është shumë e rëndësishme të kuptohet se Jezusi gjithmonë fal, aq shpesh sa është e nevojshme. Zbuloni se si edhe ju mund ta arrini këtë nivel të faljes dhe gjeni lirinë duke falur të tjerët!

Pranojeni me përultësi faljen e Zotit. Ai di çdo gjë: kur ju fal, ju e ndjeni me të vërtetë faljen. Shkoni e falni veten e të tjerët.
Urtësia e Kishës

Si e arrin njeriu lumninë?

Njeriu e arrin lumninë falë hirit të Krishtit, që e bën pjesëmarrës të jetës hyjnore. Krishti në Ungjill u dëfton të vetëve udhën që të shpie në lumturinë e pafundme: Lumnitë. Hiri i Krishtit vepron edhe në çdo njeri, që, duke ndjekur ndërgjegjen e drejtë, kërkon dhe do të vërtetën e të mirën, si edhe shmang të keqen. [KKKP 359]

Përse Lumnitë janë të rëndësishme për ne?

Lumnitë janë në qendër të predikimit të Jezusit, rimarrin dhe i shpien në përsosmëri premtimet e Hyjit, të bëra duke filluar prej Abrahamit. Përshkruajnë vetë fytyrën e Jezusit, karakterizojnë jetën e vërtetë të krishterë dhe ia zbulojnë njeriut qëllimin e fundit të të vepruarit të tij: lumninë e amshuar. [KKKP 360]

Cilat janë normat që ndërgjegjja duhet t’i ndjekë vazhdimisht?

Ato më të përgjithshmet janë tri: 1. Kurrë nuk është e lejuar të bësh të keqen duke u nisur nga fakti se më pas do të vijë një e mirë; 2. E ashtuquajtura Rregulla e artë: “Gjithçka dëshironi t’ju bëjnë juve njerëzit, bëjuani edhe ju atyre!” (Mt 7, 12); 3. Dashuria kalon gjithnjë nëpërmjet respektimit të të afërmit dhe të ndërgjegjes së tij, edhe pse kjo nuk do të thotë të pranosh si diçka të mirë atë që objektivisht është e keqe. [KKKP 375]

Does Sacred Scripture speak about a way to happiness?

We become happy by trusting in Jesus’ words in the Beatitudes.

The Gospel is a promise of happiness to all people who wish to walk in God’s ways. Especially in the Beatitudes (Mt 5:3–12), Jesus has told us specifically that eternal blessedness (blessing) is based on our following his example and seeking peace with a pure heart. [Youcat 282]

What are the Beatitudes?

Blessed are the poor in spirit, 
for theirs is the kingdom of heaven.

Blessed are those who mourn, 
for they shall be comforted.

Blessed are the meek, 
for they shall inherit the earth.

Blessed are those who hunger and thirst for
righteousness, for they shall be satisfied.

Blessed are the merciful, 
for they shall obtain mercy.

Blessed are the pure in heart, 
for they shall see God.

Blessed are the peacemakers, 
for they shall be called sons of God.

Blessed are those who are persecuted for
righteousness’ sake, for theirs is the kingdom of heaven.

Blessed are you when men revile you and persecute you and utter all kinds of evil against you falsely on my account. Rejoice and be glad, for your reward is great in heaven, for so men persecuted the prophets who were before you. (Mt 5:3–12)

[Youcat 283]

Ja çfarë thonë Papët

"Por nëse themi ne  nuk kemi mëkat, gënjejmë vetveten  dhe e vërteta nuk është në ne. Por, nëse i pranojmë  mëkatet tona, Ai  është besnik dhe i drejtë,  do të na i  mëkatet ". (1 Gjn 1: 8-9) Të shkruara në lindjen  e kishës, këto fjalë frymëzuese prezantojnë më mirë se çdo shprehje tjetër njerëzore temën e mëkatit, e cila është e lidhur ngushtë me atë të pajtimit. Këto fjalë e paraqesin çështjen e mëkatit në dimensionin e tij njerëzor: mëkati si një pjesë e plotë  e së vërtetës për njeriun. Por ato e lidhin menjëherë  dimensionin njerëzor me dimensionin e tij hyjnor, ku mëkati kundërvihet nga e vërteta e dashurisë hyjnore, e cila është e drejtë, bujare dhe besnike, dhe shfaqet mbi të gjitha në falje dhe shëlbim. [Papa Gjon Pali II, Pajtimi dhe pendimi, Nr. 13]